“Niets is wat het lijkt.” Een uitspraak die ik al heel wat jaren gebruik, met een # wanneer ik een vriendin app als ik op social media weer iets voorbij zie komen wat mooier lijkt dan het in werkelijkheid is. Fred van Leer gebruikte deze woorden recentelijk nog op zijn Instagramaccount. Vaak zie ik de humor er wel van in dat veel dingen op social media mooier worden gemaakt dan ze zijn en dat is alleen maar versterkt sinds ik het Instagramaccount van Celeste Barber volg. Wat zet zij het contrast goed neer met de foto’s en video’s van ‘sterren en celebs’ en de werkelijkheid. Uitvergroot de andere kant op, maar geniaal gevonden. Inmiddels heeft ze 4,4 miljoen volgers op haar account en een eigen theatershow.
Natuurlijk heeft het ook een keerzijde. Uit verschillende onderzoeken blijkt wel dat social media het zelfbeeld van jongeren tussen de 10 en 16 jaar sterk kunnen beïnvloeden. Jongeren die veel actief zijn op social media, zijn meer met hun uiterlijk bezig. De aandacht en complimentjes die ze krijgen door de likes en commentaren op hun post, draagt bij aan hun zelfvertrouwen. Vaak is dat positief, maar dat is niet altijd het geval.
Online ben je wat je van jezelf kunt laten zien. Letterlijk in beeld. En zo kunnen jongeren elkaar ook beoordelen: door te reageren op uiterlijke dingen. Een mooie selfie krijgt een hartje of vlam. Foto’s met vrienden, krijgen enthousiaste comments en emoticons. Dit kan positief uitvallen, maar de comments en emoticons kunnen ook negatief van aard zijn…
Maar doen ‘wij volwassenen’ er niet net zo hard aan mee?! Met een kop koffie of thee erbij is het interessant om deze TedTalk te bekijken. Want wij schuiven alles op de jongeren af, maar het zijn juist vaak de volwassenen die het geweld van alle social mediakanalen niet kunnen handelen.
Blog gaat verder onder de video
In de categorie ‘niets is wat het lijkt’ ben ik vorig jaar in het voorjaar bij een fotoshoot van Zizzi Delft geweest. Sterke marketingactie van Zizzi. De gezellige verkoopmedewerkster van Zizzi stylen je volledig in de nieuwste collectie (die je vervolgens natuurlijk aankoopt want het staat je zo mooi) en verzorgen je make-up. De fotograaf photoshopt helemaal niets, maar fotografeert je vanuit je allervoordeligste hoek met perfect licht. Weg onderkin, weg rimpels… en ineens lijk je een echt model dat zo op instagram gezet kan worden. Dat doe je vervolgens ook en zo zie je het merk Zizzi online weer voorbijkomen.
Blog gaat verder onder de foto’s
Getriggerd door dit fenomeen ging ik in de zomer van 2017 ook in op een oproep van de Libelle. De afgelopen jaren ben ik klant geweest bij Rob Peetoom, een prachtige salon waar zelfs enkele BN’ers het boegbeeld van zijn. De salon heeft een samenwerkingsverband met de Libelle. Een magazine dat niet alleen de metamorfoses van de salon promoot, maar zelf ook enkele jaren een metamorfose ondergaan heeft. In 2017 was het zelfs genomineerd voor het Cross Media Merk van het jaar. Een goed platform om in te zetten voor je PR. Het lijkt door de wijze waarop de artikelen gebracht worden niet gesponsord. Om zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid te blijven, zochten ze naast de professionele haarmodellen ook ‘gewone modellen’. Vanuit mijn professionele nieuwsgierigheid naar dit proces heb ik mij aangemeld. In Amsterdam werd ik verwacht voor de fotoshoot. In de enthousiaste mail van de dame die het project voor de Libelle in goede banen moest leiden, stond dat er kleding voor de juiste look klaar zou liggen en dat het een goed verzorgde middag zou worden met lunch en lekkernijen. Ik zou helemaal in de watten gelegd worden. Als dat het leven van een model is (volgens mij eet een model helemaal niet, maar misschien geldt dat niet voor een haarmodel) had ik er wel zin in!
Aangekomen rond lunchtijd op locatie in een prachtig pand nabij de grachten van Amsterdam werd ik verwelkomd door een groepje meiden (het waren twintigers, dan mag ik het wel ‘meiden’ noemen, toch?). Het gezelschap zat aan de groene thee, komkommer en blauwe bessen. Heel cliché, maar wel waar. Ik mocht doorlopen naar een tafel die vol stond met haarproducten, stijltangen en föhns. Wat onwennig ging ik zitten en al snel kwamen twee meiden zichzelf voorstellen waarna ze enthousiast aan de slag gingen. Geen uitleg, niet wetende wat er ging gebeuren met mijn haar, geen thee, blauwe bessen of komkommer, laat staan een lunch. Na een klein uurtje het gezellige geklets boven mijn hoofd gevolgd te hebben – inmiddels was ik volledig op de hoogte van de sociale levens van de twee twintigers – mocht ik in de make-up. Al bellend stak de visagist haar hand uit en stelde zichzelf voor, met een poederkwast in de ene hand en de telefoon in haar andere werd ik opgemaakt en werd ik deelgenoot van het telefoongesprek rondom de perikelen van het verjaardagsfeestje van haar vriend.
Blog gaat verder onder de foto’s
Make-up klaar en door naar de garderobe waar een prachtige collectie klaar hing voor de modellen, size zero… Ja, dat was wel een dingetje. Ze hadden die dag de professionele modellen en de klanten van Rob Peetoom door elkaar gehaald en er geen rekening mee gehouden dat wij waarschijnlijk niet allemaal size zero hadden. Misschien was dat het doel van de twee uur waarin ik nog steeds geen druppel gedronken had en waarin me nog geen plakje komkommer was aangeboden. Gelukkig was ik goed voorbereid en had ik in de zomerkleuren van toen nog een shirt gescoord. Ik kreeg een stevige handdruk van de fotografe die al op mij stond te wachten. Ze wilde eerst een paar proefshots maken. Ik stond nogal ongemakkelijk een beetje te glimlachen en naar links en rechts te kijken terwijl er tussendoor een krul hier en daar recht gelegd werd. En klaar was het. Ze verwachtten plotseling dat er tussen mijn proeffoto’s wel een goeie foto zou zitten. Ik vroeg nog of ik misschien even mocht meekijken, want ik had nog geen spiegel gezien en daarom geen idee hoe mijn haar of make-up eruitzag. Een pittige kleur op mijn lippen en die onderkin was toch vol in beeld. Onzeker, uitgedroogd en met een knorrende maag stond ik buiten. Een illusie armer appte ik direct naar mijn vriendin #nietsiswathetlijkt. Misschien had ik het me wel te glamoureus voorgesteld. Het voelde die dag meer een fabriek, omdat er veel werk verzet moest worden door een klein team. Ik vind het bewonderenswaardig dat ze het voor elkaar hebben gekregen om iedereen klaar te maken voor de foto’s én te fotograferen.
Geen idee wanneer deze editie van de Libelle uit zou komen, zag ik mijzelf ineens bij het tankstation in de schappen liggen. Niet met een nietje in het midden, maar keurig tussen de echte haarmodellen in de zomerhaareditie. De onderkin was weggepoetst en er was een strijkbout over mijn gezicht gehaald. Rimpelloos en onherkenbaar voor de velen die het artikel uitgebreid hebben gelezen. Nadat ik er een bericht over plaatste via Facebook, ontdekten mensen dat ik in de Libelle stond. Ik kreeg leuke reacties en veel likes, maar van welke waarde zijn die dan? Ik was het tenslotte niet echt mezelf…
Blog gaat verder onder de foto’s
Roeland Dietvorst heb ik tijdens de Social Media Week Rotterdam in 2014 een lezing horen geven over wat de likes met je brein doen en waarom je hier zo verslaafd aan raakt. Ik heb zijn lezing niet online terug kunnen vinden, maar onderstaande video geeft een beknopte uitleg van zijn lezing. Mocht je ooit in de gelegenheid zijn om een lezing van hem te volgen dan is dat zeker een aanrader!
Blog gaat verder onder de video
De dingen wat mooier maken dan ze in werkelijkheid zijn is een onderdeel van mijn vak. Zelf ben ik er voorstander van om alles wel zo dicht mogelijk bij de waarheid te houden. Anders valt het in het echt toch tegen en dat is niet de wijze waarop je een bedrijf neer wilt zetten met zijn producten of diensten. Het ‘mooier maken’ zit bij mijn aanpak onder andere in de wijze waarop ik het in beeld breng voor mijn opdrachtgever. Een professionele fotograaf of filmmaker. Met de toon van de tekst kan je ook een wereld van verschil maken. Wil jij ook weten hoe je dit het beste voor jouw onderneming aan kan pakken? Schrijf je dan in voor mijn workshop Love Branding. Hoe laat je anderen zien en ervaren hoe mooi jouw bedrijf is? Hoe stimuleer je anderen om ambassadeur van je bedrijf te zijn? Herken jij deze vragen? Voor jouw eigen onderneming of worstel jij ermee om dit bij het bedrijf waar je werkt goed te realiseren? In de workshop Love Branding werken we samen aan storytelling én storydoing om zo jouw trots, je bedrijf, op gepaste wijze in het voetlicht te plaatsen.
Ik hoop je te ontmoeten bij een van mijn workshops!